Droga Wandziu!

„Są chwile co długo w pamięci zostają
Choć czas upływa, nie przemijają
Są też osoby, które poznane
Nie będą nigdy już zapomniane…”

Nadszedł dziś czas pożegnania – tak, po 36 latach, a 33 w naszej szkole,  przechodzisz na zasłużony odpoczynek…

Przez wszystkie te lata pracowałaś jako polonistka i nauczyciel biblioteki – w tym czasie wykształciłaś wiele młodych pokoleń,  zyskując sobie szacunek i uznanie zarówno uczniów jak i rodziców. Ucząc języka polskiego wprowadzałaś swoich wychowanków w świat kultury, sztuki, świat wartości.

Dziś chcę Ci z szacunkiem i wdzięcznością podziękować za ten trud i wysiłek włożony w edukację dzieci, w ich wychowanie i kształcenie oraz za serce, opiekę i troskę,  jaką zawsze otaczałaś swoich uczniów, za to, że małe dzieci stawały się przy Twojej pomocy wspaniałą młodzieżą i wyrastały na wartościowych ludzi. Nie brakowało Ci cierpliwości i wiary w swoich podopiecznych, zawsze z ogromnym zaangażowaniem wykonywałaś wszystkie działania,  by sprostać wymaganiom  zmieniających się czasów.

Twoja, droga Wandziu, praca i jej oddanie może być pięknym przykładem w ich dorosłym życiu.

Dziękuję Ci Wandziu za Twoją codzienną pracę, za troskę o dobre imię naszej szkoły i wszystkie działania dla jej pożytku, za miłą i serdeczną atmosferę we współpracy z gronem pedagogicznym, za dzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem.

Wandziu – my, Twoje koleżanki i koledzy – dziękujemy Ci za wiele lat współpracy, za to, że mogliśmy liczyć na Twoją pomoc, wsparcie, za wspólne przeżywanie chwil trudnych i radosnych, za pogodę ducha, otwartość i życzliwość…

Nic chyba tak nie cieszy, jak odpoczynek po dobrze wykonanej pracy. Dziś z dumą możesz spojrzeć na swoje dokonania i cieszyć się, że od teraz znajdziesz więcej czasu na przyjemności, relaks i pełną radość życia.

Życzymy Ci dużo zdrowia, pomyślności i odpoczynku na zasłużonej emeryturze.

Lidia Kupiszewska